Joanna Pawlik mieszka i pracuje w Krakowie
Zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią oraz wideo.
Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych (studia na Wydziale Malarstwa w latach 1994 –1999, dyplom w pracowni prof. Leszka Misiaka).
W 2018 r. uzyskała tytuł doktory w dziedzinie sztuk plastycznych na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie.
Joanna Pawlik w swojej twórczości wychodzi od własnego, intymnego
problemu niepełnosprawności, a następnie poszerza spektrum zagadnienia
włączając do pokazu swoich prac działania artystów nieprofesjonalnych.
Tworząc razem z innymi „ performerami życia” spójne wypowiedzi w postaci
kuratorowanych przez siebie wystaw, jak i reżyserowanych spektakli,
zmienia wydźwięk utworów amatorskich. Proces powstawania prac staje się w
przypadku twórczości Pawlik równie ważny jak ich „autonomiczne”
istnienie. Nawiązywanie relacji, przełamywanie barier, powtarzanie
improwizowanych opowieści, jak również zwiększanie aktywności społecznej
niepełnosprawnych znajduje się w centrum praktyki artystycznej Joanny
Pawlik. Artystka dąży do zmiany, ułatwiania im swoistego „coming outu”
rozumianego dosłownie jako wyjście z domu. Sama musiała zmierzyć się z
„gapieniem”, kiedy po latach przeżywania wstydu, ujawniła swoją
niepełnosprawność, upubliczniając osobiste prace artystyczne.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Joanna_Pawlik
...........................................................................................................................................................................................................................................
Joanna Pawlik lives and works in Krakow
She works with painting, drawing, photography and video.
Joanna Pawlik graduated from the Academy of Fine Arts in Krakow (studies at the Faculty of Painting in 1994–1999, diploma in the studio of Prof. Leszek Misiak). In 2018, she obtained a PhD in visual arts at the Faculty of Arts at the Pedagogical University KEN in Krakow.
The starting point for Joanna Pawlik’s art is the intimate issue of her own disability which is later expanded by including works by amateur artists into her exhibitions. By creating with other “performers of life” coherent statements in the form of exhibitions she curates and performances she directs, the artist modifies the tenor of amateur works. In the case of Pawlik’s art, the process of creating the works is as important as their “autonomous” existence. Striking relationships, overcoming barriers, repeating improvised stories and increasing the activity of the socially disabled lies in the core of Joanna Pawlik’s artistic practice. The artist wants to make a change and facilitate the authors’ coming out, which literally means coming out of the house. She herself had to face the “staring” when, after years of felling ashamed, she finally revealed her disability by showing her personal artworks to the public.
